Kate Christensen: "Ήταν διασκεδαστικό να επιτρέψουμε σε αυτές τις γυναίκες να είναι γεμάτες λαχτάρα"
Kate Christensen "Οι γυναίκες του Feldman".
ChroniquesDuVasteMonde.com: Δεν ξέρατε πραγματικά ότι το μυθιστόρημα σας "Feldman's Women" υποδείχθηκε για το καλύτερο αμερικανικό βιβλίο της χρονιάς για το βραβείο PEN / Faulkner;
Kate Christensen: Αυτό είναι πραγματικά αλήθεια - ήταν η απόλυτη έκπληξη για μένα, να μην πω ένα σοκ.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Επειδή σκεφτήκατε αυτά τα αρχαία λιοντάρια της λογοτεχνίας και έπειτα εγώ;
Kate Christensen: Ακριβώς. Σχεδόν έπεσα όταν ήρθε η κλήση.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Ένα παλιό λιοντάρι της συντεχνίας του είναι επίσης ο ήρωας τίτλου του νέου μυθιστορήματός του - ο φανταστικός ζωγράφος Oscar Feldman. Ωστόσο, είναι ήδη νεκρός στην πρώτη σελίδα.
Kate Christensen: Έτσι η σκηνή είναι ελεύθερη για τις μούσες της ζωής του. Ήταν πολύ διασκεδαστικό να επιτρέπεται σε αυτές τις γυναίκες να είναι γεμάτες λαχτάρα. Γεμάτο επιθυμία, πάθος, ελπίδα και ζωή.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Κάποτε είπατε ότι η αρσενική μουσει είναι μια αμέτρητη σπανιότητα στον κόσμο της τέχνης. Τι γίνεται με τη συλλογή της μούσας;
Kate Christensen: Οι μούσες μου είναι άνθρωποι που ήθελα να εντυπωσιάσω οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου. Αυτό ξεκίνησε με ένα αγόρι που ονομάζεται Kenny. Πήγε μαζί μου στην όγδοη τάξη και θέλησα να τον παντρευτώ. Αλλά είχε μια συντριβή σε ένα κορίτσι που ήταν πολύ πιο όμορφο και πολύ καλύτερο. Έτσι έπρεπε να βρω κάτι. Έγραψα την πρώτη μου ιστορία και τον έστειλα σε κεφάλαιο ανά κεφάλαιο κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ήθελα να τον κάνει να γελάσει και όταν άκουσα αυτόν τον εξαφανιστικό θόρυβο τέσσερις σειρές πίσω μου, ποτέ δεν σταμάτησα να γράφω. Έκτοτε έγραψα καθένα από τα βιβλία μου για μια άλλη αρσενική μούσα.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Αλλά αυτή τη φορά αφιερώσατε το μυθιστόρημά σας στη μητέρα σας Lizzie.
Kate Christensen: Κρατώ τις μυστικές μου μυστικές μυστικές. Και η μητέρα μου με εμπνεύστηκε για το νέο μου μυθιστόρημα: ερωτεύτηκε πάλι στη δεκαετία του '60 και είχε μια φανταστική ιστορία. Με έναν άντρα που γνώριζε ήδη για 30 χρόνια. Ήταν η αγάπη της ζωής της, αλλά απλά έπρεπε να φτάσει σε μια ορισμένη ηλικία για να το πάρει. Και ενώ έγραφα το βιβλίο, υπήρχαν ξαφνικά πολλά μηνύματα για τους λάτρεις πάνω από 80 στα μέσα μαζικής ενημέρωσης - προφανώς έχουν περισσότερο σεξ από οποιονδήποτε άλλο.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Τι είπε η μητέρα σου για το μυθιστόρημά της;
Kate Christensen: Αγαπά το βιβλίο.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Έχετε πραγματικά γερμανικές ρίζες; Αν διαβάσετε το πρώτο σας μυθιστόρημα "The Bar Stool", δεν θα κουνήσετε την υποψία ότι γνωρίζετε πολλά για τις γερμανικές μητέρες και το Hummelfiguren.
Kate Christensen: Είχα γερμανό παππού. Hans Otto Max Friedrich Pusch - η μητέρα μου γεννήθηκε στο Dornach και η ελβετική γερμανική ήταν η μητρική της γλώσσα. Η οικογένεια Pusch μετανάστευσε στην Αμερική όταν ήταν τρία, έτσι ώστε ο παππούς μου δεν μπορούσε να συνταχθεί στον στρατό του Χίτλερ. Έχω επίσης πρόγονοι από τη Νορβηγία και την Αγγλία, γι 'αυτό είμαι βορειοευρωπαϊκός συνδυασμός, αλλά οι γερμανικές μου ρίζες αποτελούν ένα ισχυρό κομμάτι της κληρονομιάς μου.
ChroniquesDuVasteMonde.com: Τα βιβλία σας δεν αγαπούν μόνο παθιασμένα αλλά και παθιασμένα. Γράψτε πώς μαγειρεύετε;
Kate Christensen: Απολύτως. Πάω στην κουζίνα ή καθίσω στο γραφείο μου με μια ιδέα αλλά χωρίς συνταγή ή χρονοδιάγραμμα για το οικόπεδο. Παίρνω τους χαρακτήρες ή τα συστατικά μου και αρχίζω να παίζω. Και τελικά να αναλάβει τα συστατικά και να καθορίσει τι υπηρετώ τους ανθρώπους. Αυτό είναι το πιο διασκεδαστικό για μένα.
Το βιβλίο: "Feldmans Women" από την Kate Christensen
Kate Christensen "Οι γυναίκες του Feldman".
Αυτό το μυθιστόρημα σε κάνει να είσαι νεότερος. Επειδή οι ηρωίδες του είναι πάνω από 70 και τόσο άγριες που σας μολύνουν άμεσα με την αλαζονεία, τους πόθους και την ικανότητά τους να μαγειρεύουν τους άνδρες στο κρεβάτι. Ονομάζονται "γυναίκες του Feldman", το όνομά του από τον Όσκαρ Φέλντμαν, έναν φανταστικό ζωγράφο. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του, ζωγράφισε με έμφαση τις πράξεις των γυναικών και τους έφερε στο MoMA της Νέας Υόρκης. Ακριβώς στην αρχή του μυθιστορήματος είναι η νεκρολογία του στους «New York Times». Και εκεί είναι όπου η ζωή του περιπλέκεται. Επειδή αφήνει πίσω του όχι μόνο μια γυναίκα και μια αδελφή, που ήταν πάντα στη σκιά του ως καλλιτέχνης (και οι δύο αναφέρθηκαν στο νεκροταφείο), αλλά και μια μακροχρόνια ερωμένη Teddy (στο νεκρολογία όπως αναφέρθηκε ως δίδυμες δίδυμες κόρες) επίσης καταναλώνονται από τον Feldman. Αυτό λοιπόν, δύο βιογράφοι έρχονται στη σκηνή, που - ανακατεύοντας στον αγώνα για το πρώτο έργο στον καλλιτέχνη - σκόνη, κάνει το μυθιστόρημα για τη δεύτερη, τρίτη, ακόμα και τέταρτη πιθανότητα στη ζωή σε πολύ διασκεδαστικό.
"Νομίζω ότι ερωτεύτηκε λίγο μαζί μου", λέει η ερωμένη του Oscar Teddy (74) μετά την επίσκεψη του πρώτου βιογράφου."Πόσο χρονών είναι;" Ζητάει από τη φίλη της Lila. "Σαράντα, θα έλεγα, ίσως λίγο μεγαλύτερο". - "Ένα αγόρι", λέει η φίλη. Και χαρούμενος. Και ο χήρος εραστής είναι ακόμα πιο ευτυχισμένος. "Προτιμώ ένα νεαρό μπαστούνι." Η Kate Christensen ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα για το "όταν πρόκειται να βρεθεί στο τέλος μιας ζωής και την αίσθηση ότι έχεις τόσο πολύ ζωή μέσα σου". Κατόρθωσε να κάνει αυτό με ένα αστείο που περιστρέφεται ειρωνικά γύρω από τις φλέβες αράχνης και τα "περιβραχιόνια". Και μια αξιοπρέπεια που κέρδισε σωστά το βραβείο PEN / Faulkner για το καλύτερο αμερικανικό βιβλίο της χρονιάς 2008.
(Β: Kristina Lake-Zapp, 352 σελ., 16,95 ευρώ, Droemer)
Αποκλειστικά για εσάς: Τα αγαπημένα μας μέρη ως αποσπάσματα
